Breadman Zes: een broodridder, losse leden, genten in verwarring.

Start plaatsing: 09:00 uur, eerste verplaatsing om 10:00, tweede verplaatsing om 10:30, derde verplaatsing 11:30, vierde en laatste verplaatsing om 12:10. Weghalen Breadman om 15:00

Temperatuur: 5 graden

Wind: westenwindkracht 3

Aantal gesprekken: 3

Tribal look or breadly knight

Tegen beter weten in toch een 3 D versie gemaakt. Bewees Breadman Vijf is zijn glorieze platheid het pikgemak te bevorderen, de roep van kippengaas en beeldbouwdrang kon ik niet onderdrukken.

Vrijdag ervoor locatie onderzoek, in wijk Geerdinkhof en rond Bijlmerweide, bezoek aan vogelopvang De Toevlucht. ‘Zal ik Breadman aan het water leggen?’ vroeg ik de beheerder. Zijn eerste reactie toen ik mij voorstelde was dat bewoners in andere wijken al bezorgd hadden geinformeerd naar mijn acties. Een goed teken dat mensen praten. Precies de bedoeling. Nee, ik haalde de broodpop aan het einde van de weg. Na week in week uit tussen plastic zakken en in de vogel- en hondenstront te hebben gestaan, begreep ik de ‘fuss’ niet echt. Maar nogmaals, goed dat Breadman wordt opgemerkt.

De pop zelf, een mooi exemplaar vond ook compaan Saskia. We gingen minder vroeg dan anders op pad, hebben zonsopgang als opstatijd ingelast, in plaats van start transport. De vermoeidheid heeft inmiddels hele gaten in mijn immuunsysteem geslagen. Het is een mooi maar fysiek zwaar project, ik kan er  niet meer omheen.

De plaatsingsplek werd de start van de ganzenwei bij de brug op de grens van Geerdink – en Kantershof. Het jeukt er van de ganzen. Vreemde metalen objecten in het water. ‘Kunst,’ zeiden S. en ik in koor.

De ganzen laveerden tussen nieuwsgierigheid en achterdocht, lieten tijdens het voeren [lokken] afwisselend hun tong en scherpe tandjes in hun bek zien. Maar aten uiteindelijk uit de hand. Breadman zelf heeft op plek 1 onaangeroerd gelegen. Een broodvrouw kwam voorbij en het routineuze brood uit fietstassen trekken en met doorlopende plukbewegingen het brood links en rechts het veld opgooien, trok ‘mijn’ ganzen. Er kwam werkelijk geen eind aan. Geen uitdrukking op het gezicht, geen contact met ons. Nauwelijks contact met de ganzen. In no time stond het fietspad vol. Pikken in elkaars nekken, zijen, aan vleugels trekken. Sommige dieren zijn erg agressief. Erg om toe te geven maar het is adembenemend mooi omdat ze het menselijk beeld van aaibaar, zacht veren, snoezige waggelgang [kortom het beeld is wat we willen zien] aan gruzels gooien.  Of zijn de meeste mensen bang van ganzen?

Broodburlesque dans met gent

Rond twaalf besluit om te verkassen naar oorspronkelijk bedoelde locatie, dichtbij ganzenbroedeiland. Een rustige plek, waar ik vrijdag stuitte op een ganzengroep van hebikjoudaar. Er was bezoek aangekondigd uit ‘de stad’ en een vriendin van Saskia zou met moeder [wonend in Bijlmer] komen kijken. Fijn vooruitzicht, belofte van gesprekken en nieuwe inzichten.

Opwarmen in atelier bleek niet mogelijk omdat ik sleutels had verloren. Bleken gansdank bij oude plek te lichten, gansdank again! Vermoeidheid, zeg ik dan weer. De bovenkamer begint definitief data te droppen [om ruimte te maken voor andere zaken natuurlijk].

Bij broedeiland vier ganzen, later vijf. Mannen, genten dus. Op het eiland de vrouwtjes, in een bredekont lighouding, roerloos. Lijkt me deadly, eerlijk gezegd. Om kort te gaan, lokpogingen met brood in hand, brood in water richting genten, stuitte steeds op een voor ons onzichtbare grens in het water. Tot daar en niet verder, de kerels waren duidelijk op wacht. Ze verloren ons geen seconden uit het oog en hadden blijkbaar niet genoeg trek om de grens te doorbreken.

Genten op wacht in achtergrond

Dat de honden Breadman eten, hebben we gemerkt. De losse benen waren te groot om even fluks weg te slepen zonder teruggefloten te worden door de baas; de losse ‘kloot’ daarentegen is in no time door een [prachtige] witte lab[rador] naar binnen gewerkt. Vreselijk om te zeggen maar ik was er blij mee.

Conclusie van de dag was toch weer dat Breadman met enigszins menselijke trekken de vogels afschrikt [de honden duidelijk niet]. Als de mens van brood was, zouden vogels hem niet eten. Honden wel.

We naderen nu het einde van de onderzoeksfase. Komend weekend bak ik broden. Deze zullen gekruimeld worden en als sporen en menselijke crime scene silhouetten op verschillende plaatsen worden uitgezet. Met een profi geluidsrecorder zullen we [we want ik word weer geassisteerd door Saskia] geluid opnemen. Het is er wat bij ingeschoten en ook in de manier waarop het vogelgeluid aanzwelt, meerstemmigheid wordt, afneemt en losbarst [zoals bij de ganzen] is een studie waard.

Verder goed nieuws: het essay en ecosprookje schrijven is gisteren officieel gestart. Aantekeningen zijn eindelijk geordend en het Japanse schrift ligt nu als documentatie object in de kast. Vanaf nu is de laptop voor het verwerken van dit deel het belangrijkste instrument. Ook ga ik een nieuwe samenwerking aan met een interessante grafisch vormgever buiten Zero, maar wonend en werkend in de Bijlmer. Morgen spreek ik de PR dame over de openings’stunt’. De openingsdatum is bekend [6 juni]. Er zijn goede mensen benaderd voor de lezingen. Maar… mijn handen jeuken om te gaan tekenen en foto’s te selecteren, met videomateriaal te gaan rommelen. Volgende week kunnen wellicht de eerste schetsen van de collages op dit blog verschijnen, wie weet.

Stelling twee:  mensen hebben meer rechten dan dieren op een leven dat bij hun natuur past.

Komt dit uit de lucht vallen? Ik raakte met de beheerder van De Toevlucht in gesprek over de impact van de grootschalige verbouwing van de Bijlmer, de aanleg van het station en Bijlmerpark. Hele vogelsoorten zijn verdwenen. Het laatste woord is er nog niet over gezegd.

Zondag zoek ik de grenzen op van Gein en als de tijd het toelaat de randen van Bullewijk.