Nu online: de animatie Run if you can’t hide die Emily, Anita en ik de afgelopen maanden gemaakt hebben.
Je kunt hier meer lezen over het maakproces:
Emily Kocken: ‘Het is een blije buik vol vrouwelijke energie.’
Anita Kooij: ‘Wat als een chronisch vermoeide vrouw mee zou doen aan een marathon?’
Carst van der Molen: ‘Voor een minuut 1500 frames: monnikenwerk.’
week van chronisch ziekenOp bed liggen. De hele dag. Klimmen over de rand, als een klein kind niet bij de vloer kunnen. Het huis een moeizaam veroverd land. De bedbewoner op ontdekkingsreis. Plant witte vlag na een meter of twee. Weer een deurpost gehaald.
Ik heb geen idee hoe het is om zo ziek te zijn. Heb mensen gekend die heldhaftig ten onder gingen aan ziektes waarvan de eerste letter genoeg is als grimmige aanduiding.
Even kort aandacht graag in het kader van de week van de chronisch zieken (7–13 november) voor de volgende vraag: ‘Kan kunst iets betekenen voor een chronisch zieke?’
Zelf kan ik geen antwoord geven. Ik ben niet ziek. Ik ben kunstenaar. Zou zonder kunst weinig kunnen met de chaotische of commerciële signaalcultuur waarin we leven. Of een bedlegerige meer uit zijn leven haalt door zicht op een fraaie plafond lamp, de orchidee op het nachtkastje, ‘de So you can dance’ finale op tv..?
Kan een woest draaiende smoel op een schilderij van Bacon, de horror glim van Hirst’s schedel, de waterwerken van Dumas, de straatfotografie van Levitt nieuw licht werpen op een saai, horizontaal leven?
Voor mij is een leven zonder lui kunstboek bladeren, sloom poëzie lezen, een kleine expo mogen maken en vooral veel studio gepiel, ondenkbaar.
Hoe anderen erover denken?
Ik wil het graag weten. Geef je antwoord op de vraag ‘Kan kunst iets betekenen voor een chronisch zieke’ in het commentaar.
Wie belangstelling heeft voor activiteiten de komende week gericht op zieken en de mensen eromheen: www.chronischziek.nl
Na gesproken woorden is het goed om de leegte weer te aanschouwen, ofwel… Het was een inspirerende middag in de Brahma Kumaris. Een volle zaal en goede interviewer. Maar een lange middag… Met intermezzi in de vorm van een meditatie, iemand uit de zaal die ook wat mocht zeggen. Moeilijk uit te leggen hoe het was, als je er niet bij was.
Wat goed uit de verf kwam, was het grote verschil tussen vrijwillig kiezen om te onthaasten, en het moeten doen. Gedwongen door ziekte, zoals het mensen met ME overkomt. Ik vond het ergens jammer dat we los van elkaar werden ondervraagd, al ontstond er wel wat wisselwerking tussen de verschillende sprekers.
Bedankt nog iedereen voor alle steunbetuigingen! Veel mensen hadden erbij willen zijn, konden niet wegens andere verplichtingen. Ik spreek namens alle Zero kunstenaars, denk ik, als ik zeg hoe fijn het is als mensen meeleven en willen weten hoe ‘het ging’ al is het ‘maar’ per mail. Meer dan ooit geloof ik dat contact hebben niet alleen in het tegelijk op een plek aanwezig zijn zit. Gerichte denkkracht werkt ook, al wil een woord de werking nog meer onderstrepen.
Maar nogmaals, dank!
Zero nodigt u van harte uit voor een middag over vertraagd leven. De organisator, de Brahma Kumaris Spirituele Akademie, vroeg ons hieraan deel te nemen op basis van het (moe) project. Van hun website:
“Een themamiddag ter inspiratie, met gesprekken en inleidingen van Simon Werkendam van Slowworld, over te leven in een wereld met kwaliteit, ontspanning, zonder deadlines en haast (slowworld.nl).
Anita Kooij, Emily Kocken en Carst van der Molen van kunstenaarscollectief zero over hun multimedia installatie (moe); een onthaastende ervaring, stilstaan bij een andere manier van leven (stichtingzero.nl).
Wolter de Greve, kok, docent en student BKSA over goed eten met gezond verstand. De ‘hogere kookkunst’ is niet alleen gebaseerd op verantwoord eten, maar gaat ook over integer omgaan met voedsel.
Vertraagd te leven betekent gevoed te worden door een andere levensfilosofie die de prikkels van deze snelle, voortrazende wereld even naast zich neerlegt. Het is een levensstijl die kwaliteit boven kwantiteit stelt en uitgaat van authenticiteit. Vertraagd leven gaat over ontvankelijkheid, onthaasting en geduld. Vertraagd is niet altijd langzaam, het is bewust en overdacht en boekt daarom vaak duurzame resultaten.”
Brahma Kumaris Spirituele Akademie
Haarlemmerdijk 137
1013 KG Amsterdam
(020) 6240205
www.bksa.org
Vers van de drukker: vijftig exemplaren van een boek wat zero maakte ter afsluiting van de eerste fase van (moe) in amsterdam zuidoost. Het boek bevat een selectie van foto’s en videostills uit de installatie. Voor wie nog wil nagenieten, en voor wie het niet heeft kunnen zien en alsnog iets tastbaars wil.
Fresh from the printer: fifty copies of a book which zero made in conclusion to the first phase of (moe) in amsterdam zuidoost. The book contains a selection of photographs and video stills from the installation.
For those who still want to enjoy, and for those who have not been able to come and yet want something tangible.
(moe) fase 1 is afgebroken op zondagavond 6 april. De installatie kreeg op deze dag geen bezoekers. Ik heb namens Ella het kaarsje naast de bloemenvaas uitgeblazen.
de achterkant van de tekst
Tijdens de opening van (moe).
Onthaasten staat al jarenlang op de nummer één van de lijst van goede voornemens van de meeste mensen voor het nieuwe jaar. Ik schreef in het kader van (moe) een artikel over onthaasting op dizijn.nl, met informatie over de achtergronden van ons project.
(moe) is geopend, Ella’s leven geopenbaard aan 22 mensen [makers included], goede reacties, discussies, vragen. Wijntje erbij. Vandaag komen we bij, moe van het praten. Blij met de aanloop, aandacht, reacties, discussie, vragen. Hopen op meer.
