Kleiner dan de kleinste gedachte

Een installatie over de kwetsbare relatie tussen mens en techniek. Het ritme van de avond, langzaam worden de straten leeg: technologie vervoert ons naar huis. Thuisgekomen zorgt technologie voor ons vermaak. Eenzaam luisteren we naar de radio. De ziel van de machine als ziel van de moderne mens: steeds grotere afstanden scheiden ons van de ander en van onszelf.

Kleiner dan de kleinste gedachte toont het verloop van de avond. Regen klinkt op straat, auto’s rijden naar huis over de snelweg in een massale stroom van donderend gegrom, twee auto’s rijden rondjes onder een viaduct en begroeten elkaar. Een radio wordt aangezet, doek wappert in een tramremise terwijl de laatste tram naar binnen rijdt.

Een wereld waarin de mens is gereduceerd tot een hoofdje achter een ruit, waarin aan zijn behoeftes wordt voldaan door anonieme technologie. De krakende radio symboliseert het fragiele contact met de buitenwereld. De technologie is in de installatie kwetsbaar geworden, kwetsbaarder dan de mens die zich niet toont.