vertraagd leven (2)

Na gesproken woorden is het goed om de leegte weer te aanschouwen, ofwel… Het was een inspirerende middag in de Brahma Kumaris. Een volle zaal en goede interviewer. Maar een lange middag… Met intermezzi in de vorm van een meditatie, iemand uit de zaal die ook wat mocht zeggen. Moeilijk uit te leggen hoe het was, als je er niet bij was.

Wat goed uit de verf kwam, was het grote verschil tussen vrijwillig kiezen om te onthaasten, en het moeten doen. Gedwongen door ziekte, zoals het mensen met ME overkomt. Ik vond het ergens jammer dat we los van elkaar werden ondervraagd, al ontstond er wel wat wisselwerking tussen de verschillende sprekers.

Bedankt nog iedereen voor alle steunbetuigingen! Veel mensen hadden erbij willen zijn, konden niet wegens andere verplichtingen. Ik spreek namens alle Zero kunstenaars, denk ik, als ik zeg hoe fijn het is als mensen meeleven en willen weten hoe ‘het ging’ al is het ‘maar’ per mail. Meer dan ooit geloof ik dat contact hebben niet alleen in het tegelijk op een plek aanwezig zijn zit. Gerichte denkkracht werkt ook, al wil een woord de werking nog meer onderstrepen.

Maar nogmaals, dank!