Breadman vijfde plaatsing: een dag van digi ellende en taai doorgaan

Bird's eye point of view of was het god's eye?

Start plaatsing: 09:35

Breadman opgehaald: 15:30

temperatuur gemidd. 6 graden

windkracht W 4

aantal gesprekken: 5

soep eten zelf gecancelled (wel een aanmelding) wegens moeheid

Een trekpop dit keer. Losse ledematen, met touw losjes aan elkaar genaaid. Een plank als steun, de kar (weer) een zware vracht om te trekken. Qua beeld door de mogelijkheid tot spreiding van de leden sterk. Makkelijker te behappen voor de vogels.

Het ‘eind’beeld wat ik aantrof na mijn terugkeer:

Where's his head?

Eerdere beelden… ai. Na bijna vier uur in onverwachte zon (toch was het ijskoud aan het water) honderden foto’s te hebben geschoten, doodmoe maar blij naar atelier gefietst om even bij te komen. Daar het onduidelijke plan opgevat om wat beelden te selecteren en vast wat weg te gooien. Je raadt het al, alles weg. Het muntje viel te laat. Ik heb mijn tenen leeggejankt van frustratie. Stom. ‘Dat overkomt je nooit meer,’ zei J die aan mijn huilwallen zag dat het niet zo goed ging als anders. En ook E. die me belde, zei hetzelfde. Het helpt. Steun, een luisterend oor van collega kunstenmakers. Ik kon weer door. Ben teruggegaan. Natuurlijk. Heb de pop eerder weggehaald  dan anders. Dat dan weer wel.

Maar ja, wat gebeurde er eerder? Na zorgvuldiger onderzoeken van de plek (wat neerkwam op aantal keer heen en weer slepen van de broodpop) koos ik (weer) positie aan het water. Daar zijn vogels meer gewend gevoerd te worden. Een man liep met plastic zak naar oever en begon met mooie gebaren te strooien. Helaas zijn deze beelden voor het nageslacht verloren gegaan. De man heb ik gesproken, en hij heeft door zijn vriendelijke sierlijkheid een plekje in het ecosprookje verdiend. Bovendien was duidelijk dat ‘zijn’ plek De Voerplek was achter Mijehof. Inderdaad, zodra ik Breadman Five neerlegde, stoven meerkoeten, eenden, meeuwen en zelfs zwanen op hem af. Gulzig, bijna weerzinwekkend getrek aan de broodman begon. Bij vlagen. Eet impulsen of eerlijke honger? Wie zal het zeggen. Door de taaiheid en ongebruikelijke structuur van het brood, moesten de dieren regelmatig bijkomen.

Of is het interesseverlies omdat het voer niet de hapklare brok is die zij kennen? Met plastic zak en al…

Enfin, je moet het met mijn ooggetuigenis doen, zonder tastbaar bewijs.

De eindbeelden bewijzen dat honderden snavelpik acties van drie uur lang niet genoeg zijn om Breadman tot ‘op de laatste kruimel’ op te eten. Hij is en blijft groot en machtig al zou hij nog een stuk groter mogen zijn zodat het beeld beter werkt in het landschap. Nu valt hij vaak weg. Maar goed, omdat ik niet van mijn bouwplan wil afwijken en hem op menselijke maat wil houden, zal een klein broodmannetje niet in the picture komen. De kleine broodpoppetjes die ik extra bak (zie foto boven) en als ‘knuffel’ of ‘baby’ bij Breadman neerleg, worden helemaal niet gegeten (!). A good thing of?

Mijn onderzoekswens (een totale vernietiging van de broodpop uitlokken in een dag) is veranderd. Doordat de broodpoppen gaan schimmelen, leven zij voort, geschonden en wel, als bewijsstukken van de aanval door de vogels.

Breadman blijft manshoog of beter gezegd mansplat (bescheiden formaat anders is hij onvervoerbaar) en daarmee uit.

Breadman Twee: een schimmelziel in het zonnetje